اولین بار عراق در تاریخ 23/10/1359 از گاز تهوّع‌آور در منطقه میمک استفاده کرد تابستان سال 1362 دوباره بمباران شیمیایی را در مقیاس وسیع آغاز نمود و از سال 1363به بعد ( عملیات بدر ) استفاده از این نوع سلاح‌ها را گسترش داد و شلمچه، خرمشهر، حلبچه، مریوان، گیلان‌غرب، اشنویه، فاو، سرپل ذهاب،آبادان و ... توسط این سلاح مورد اصابت واقع شدند. تا آن جا که بیش از هزاران مجروح و شهید در میان مردم بی‌دفاع ایران بر جای گذاشت. در بمباران شیمیایی سردشت از 12 هزار نفر جمعیت شهر 8 هزار نفر مصدوم بر جای ماند.

جنگ ایران و عراق

استفاده از سلاح‌های شیمیایی در طول جنگ تحمیلی (1367-1359) توسط عراق، بیش از 100هزار مجروح و شهید در بین نظامیان و مردم بی دفاع کشورمان بر جای گذاشت. پس از جنگ جهانی اول، این اولین بار بود که از سلاح‌های شیمیایی به صورت وسیع در جنگ استفاده می‌شد و این موضوع آشکارا مغایر با پروتکل 1925 ژنو بود. علاوه بر رزمندگان، مردم بی دفاع شهرها و روستاهای مرزی نیز بارها مورد تهاجم این سلاحها قرار گرفتند.
به رغم ممنوعیت به کارگیری سلاحهای شیمیایی، عراق در جنگ تحمیلی علیه ایران به طور مکرر از گازهای ارگانوفسفره (عوامل اعصاب) و تاولزا (گاز خردل) استفاده کرد و هیچ برخورد جدی از سوی جامعه جهانی و سازمان ملل انجام نشد و تنها پس از گذشت چندین سال از به کارگیری آن، بدون اینکه عراق را محکوم کنند اعلام شد که عراق از سلاحهای شیمیایی علیه ایران استفاده کرده است.
عراق اولین بار در منطقه میمک (23/10/59) از گازهای تهوع آور علیه رزمندگان و ساکنین منطقه استفاده کرد. همچنین طی ماههای مرداد، آبان و اسفند 1362 با بمباران هوایی به دفعات مناطق پیرانشهر، رواندوز، حاج عمران عملیات والفجر2، پنجوین، عملیات والفجر4 و جزایر مجنون عملیات خیبر را مورد تهاجم شیمیایی گسترده قرار داد که منجر به شهادت و مصدومیت بسیاری از رزمندگان و مردم غیر نظامی ساکن در آن مناطق گردید.
همچنین حملات شیمیایی بسیار گسترده عراق در عملیات بدر 1363، والفجر 8 (فتح فاو در سال 1364)،کربلای 4و 5 ( منطقه ابادان و شلمچه در سال 1365)، شهرهای سردشت، خرمشهر در ایران و حلبچه در کردستان عراق( 1366)، روستای مریوان، سرپل ذهاب، گیلانغرب، اشنویه و فاو (1367) نمونه هایی از این فاجعه انسانی است.